ben küçülünce açan zehirli çiçekler

Ben, küçüldüm.

Saniyeler huşu içinde aktı,

Yeni filmler çekildi,

Dünya, turlarını tamamladı,

Zeytin ağaçları büyüdü,

Ablalar, teyze; abiler, amca oldu;

Ben hala oldum.

Ama aslında ben, küçüldüm.

İçimdeki cesaret,

Yaşama sevgisi ve dünyaya olan merak,

Zihnimin içindeki geniş hayal gücü ve potansiyel,

Hepsi, benim yaş almam ile küçüldü.

Bende kalakaldım böyle işte.

Düşünceleri küçük, kendisi büyük bir insan oldum.

Belki sıradan olduğumu kabul etmek istemiyorum.

Belki de normal bile olamıyorum.

Küçülen yaratıcı zihnimde,

Artık çiçek açan çok az şey var:

Kökleri derinlere uzanan bir tanesi; kendime olan nefretim,

Günden güne büyümeye devam eden; gelecek kaygısı, kaybolmak, iradesizlik...

Hepsi birbirinden renkli ve dikkat çekici,

Tıpkı doğadaki en zehirli canlılar gibi...