yeni materyalist ben

 günler çok çabuk geçiyor ama ben olmadan akıp gidiyorlar sanki.

ben sadece kenarda donakalmış veya duvara asılmış bir obje gibi hissediyorum. 

konuşsam taraf seçmiş gibi oluyor: bir tarafı desteklersem diğer taraf solup gidiyor. 

para harici tüm konularda ben sanki bir ebeveynmişim gibi hissediyorum. 

son zamanlarda bana inat gibi maddiyata daha çok ihtiyacım oluyor. ya sürekli bir şeyler düşüyor ya da kırılıyor, istemek o kadar koyuyor ki anlatamam. 

bilmiyorum ya , yaşayıp gidiyorum bende memleketimdeki diğer otlar gibi .

utanç ve korku dışında bir şeyler hissetmek istiyorum.